DHCP: Diferenzas entre revisións

De Wiki do Ciclo ASIR do IES de Rodeira
Saltar á navegación Saltar á procura
Liña 4: Liña 4:
{{boxinfo|A comunicación entre os clientes e o servidor DHCP realízase mediante os portos ''UDP 68 do cliente'' e o porto ''UDP 67 no servidor''}}
{{boxinfo|A comunicación entre os clientes e o servidor DHCP realízase mediante os portos ''UDP 68 do cliente'' e o porto ''UDP 67 no servidor''}}


Unha vez que un cliente DHCP obten unha concesión para unha dirección IP dun servidor, éste debe renovar periódicamente a concesión. O servidor otorgará a renovación ou ben ofrecerá unha nova IP.
Unha vez que un cliente DHCP obten unha concesión para unha dirección IP dun servidor, éste debe renovar periódicamente a '''concesión'''. O servidor otorgará a renovación ou ben ofrecerá unha nova IP.


As direccións IP asignadas se collen dun '''rango''' configurado no servidor. Esa IP (e os parámetros de rede adicionais) se otorga durante un tempo determiñado denominado '''tempo de concesión'''. Tamén é posible asignar a un dispositivo determiñado sempre os mesmos parámetros establecendo unha '''reserva'''.
Para a configuración do servicio DHCP se manexan os seguintes conceptos:

Para configurar o xeito en que se van a otorgar as direccións é necesario configurar un ou varios '''ámbitos'''. Un ámbito é unha agrupación administrativa de direccións IP e de parámetros de configuración comúns (dns, gateway ...) que se utiliza para otorgar direccións IP a clientes situados nunha rede física.

===Métodos de asignación===
O protocolo DHCP define tres xeitos de asignar direccións IP:

;Manual ou estática: Se engade sempre a mesma IP a unha máquina determiñada. É útil para evitar a conexión á rede de máquinas nin desexadas.
;Asignación automática: Asigna unha dirección IP de forma permanente a una máquina cliente a primeira vez que realiza a solicitude ao servidor DHCP e ata que o cliente a libera. Utilízase en redes nas que non varía demasiado o número de clientes.
;Asignación dinámica: Permite a reutilización dinámica das IP. O administrador configura un rango de direccións e os parámetros asociados.

Parámetros comúns de configuración no servidor DHCP poden ser: Dirección do servidor DNS, Porta de enlace, Máscara de subrede, Tempo máximo de espera ARP, MTU (Unidade de Transferencia Máxima), Servidores NTP (Protocolo de Tempo de Rede), Servidor SMTP, Servidor TFTP, Nome WINS...

O servidor DHCP garda nunha base de datos as IP que vai concedendo. A secuencia de asignación é a seguinte:

# O cliente envía unha petición broadcast DHCPDISCOVER.
# Os servidores responden con DHCPOFFER, que inclúe unha oferta de configuración. (inicialización)
# O cliente elixe a primeira oferta válida (selección).
# O cliente envía outra sinal broadcast DHCPREQUEST indicando o servidor seleccionado
# O servidor recibe o DHCPREQUEST e responde con DHCPACK, incluíndo os parámetros de configuración e a IP. No caso de que os parámetros enviados polo cliente non sexan correctos ou si a IP xa está en uso, responderá DHCPNAK.
# O cliente comproba o estado do enlace ao recibir DHCPACK mediante a orde ''arp'' para comprobar que non está duplicada, nese caso o notificará con DHCPDECLINE.
# Periódicamente antes de que caduque o tempo de concesión, o cliente emite un DHCPRENEW, solicitando a ampliación do plazo e o mantemento da configuración actual.
# Cando o cliente libera a IP o comunica mediante DHCPRELEASE.

A configuración DHCP únicamente funciona dentro dunha rede IP, si necesitamos chegar a outras redes mediante enrutadores necesitaremos un Axente de Retransmisión DHCP (DHCP relay).


Relacionado con la asignación tenemos que coner estos términos:
Rango: conjunto de ips disponibles para asignar a los clientes.
Concesión: asignación de una ip (y resto de parámetros) a un cliente. Esta ip se asigna por un tiempo
determinado llamado tiempo de concesión.
Reserva: asignación de ip pero de manera fija, es decir, siempre se asigna la misma ip a un dispositivo
determinado.
Ámbito: es una agrupación administrativa de direcciones IP que posee una serie de parámetros de configuración
comunes y que se utiliza para asignar direcciones IP a clientes DHCP situados en una misma red física. Es decir,
para que un servidor DHCP pueda asignar direcciones IP a sus potenciales clientes, es necesario que defina al
menos un ámbito en cada red física en la que haya clientes que atender. El administrador debe establecer para
dicho ámbito sus parámetros de configuración, tales como el rango de direcciones IP que puede asignar, las
direcciones excluidas, la máscara de red, el límite de tiempo que los equipos pueden disfrutar de la concesión.
Métodos de asignación
El protocolo DHCP incluye tres métodos de asignación de direcciones IP:
Asignación manual o estática: Asigna una dirección IP a una máquina determinada. Se suele utilizar
cuando se quiere controlar la asignación de dirección IP a cada cliente, y evitar, también, que se conecten
clientes no identificados.
Asignación automática: Asigna una dirección IP de forma permanente a una máquina cliente la primera
vez que hace la solicitud al servidor DHCP y hasta que el cliente la libera. Se suele utilizar cuando el número
de clientes no varía demasiado.
Asignación dinámica: el único método que permite la reutilización dinámica de las direcciones IP. El
administrador de la red determina un rango de direcciones IP y cada dispositivo conectado a la red está
configurado para solicitar su dirección IP al servidor cuando la tarjeta de interfaz de red se inicializa. El
procedimiento usa un concepto muy simple en un intervalo de tiempo controlable. Esto facilita la instalación
de nuevas máquinas clientes a la red.
En IPv4 hay que mencionar también la autoconfiguración (si el cliente no obtiene ip puede generar
aletoriamente una propia), de hecho la IETF reserva el rango 169.254.0.0/16, como se indica en RFC 3330. Esto
es sintoma de que el servicio DHCP no funciona
Un servidor DHCP puede proveer de una configuración opcional al dispositivo cliente: Dirección del servidor DNS,
Puerta de enlace, Máscara de subred, Tiempo máximo de espera del ARP, MTU (Unidad de Transferencia
Máxima), Servidores NTP (Protocolo de Tiempo de Red). Servidor SMTP, Servidor TFTP, Nombre del servidor
WINS.
El servidor DHCP guardará en una base de datos las IP que vaya concediendo.
Secuencia de asignación de ip
La secuencia para la asignación de una ip es la siguiente:
1. Estado inicial, el cliente envia una trama de difusion con el mensaje
DHCPDISCOVER a la red para detectar los servidores DHCP activos.
2. Estado de inicialización, los servidores activos responden al cliente con
un mensaje DHCPOFFER que incluye una oferta de configuración. Es
posible que reciba mas de un mensaje.
3. Estado de selección, se analizan las diferentes ofertas recibidas y se
elige la primera que se haya recibido y que resulte válida.
4. Estado de solicitud, El cliente envía otra trama de difusión con un
mensaje DHCPREQUEST que notifica la identidad del servidor
seleccionado.
5. Estado de solicitud, el servidor DHCP implicado recibe el DHCPREQUEST
del cliente, registra la asignacion y envía un mensaje DHCPACK al cliente
que incluye los parametros de la configuración asignada junto con la direccion IP. Si el servidor recibe del
cliente datos distintos de los enviados o la IP ya está ocupada, el mensaje será DHCPNAK
6. Estado de enlace, el cliente recibe el mensaje DHCPACK y ejecuta la orden arp con la IP asignada para
comprobar que no está duplicada. DHCPDECLINE: Mensaje del cliente que indica al servidor que la IP asignada
ya está en uso


7. Estado de renovación, el cliente, antes de que venza el periodo de cesión por lo general, cuando haya pasado
el 50% del tiempo previsto, envia un mensaje DHCPRENEW al servidor en el que solicita una ampliación del
plazo asi como el mantenimiento de los valores asignados.
8. Estado de reenlace. Cuando el cliente se dispone a dejar la IP asignada, se lo comunica al servidor mediante
un mensaje DHCPRELEASE para que co nste que desde ese momento queda liberada para cualquier otro
dispositivo que la nevesite.
Otro mensaje del protocolo DHCP que hay que conocer DHCPINFORM lo envía un cliente ya configurado al
servidor, simplemente para consultar los parámetros de configuración.
El componente Agente de retransmisión DHCP (DHCP relay) retransmite mensajes DHCP entre clientes y
servidores DHCP en distintas redes IP. Como DHCP es un protocolo de difusión, de forma predeterminada sus
paquetes no pasan a través de enrutadores. Un agente de retransmisión DHCP recibe cualquier difusión DHCP
de la subred y la reenvía a la dirección IP especificada en una subred distinta
Asignación en IPv6:
Asignación en IPv6:
Aunque IPv6 resuelve la configuración de direcciones, lo cual es la principal motivación de DHCP en IPv4.
Aunque IPv6 resuelve la configuración de direcciones, lo cual es la principal motivación de DHCP en IPv4.

Revisión como estaba o 4 de decembro de 2014 ás 19:49

DHCP (Dinamic Host Configuration Protocol)

O servicio DHCP ocúpase de asignar direccións IP de xeito automático aos equipos da rede que o soliciten. Simplifica a administración da configuración das IP dos equipos da rede, xa que evita a necesidade de levar un control manual das distintas IP.

Boxinfo info.png
A comunicación entre os clientes e o servidor DHCP realízase mediante os portos UDP 68 do cliente e o porto UDP 67 no servidor

Unha vez que un cliente DHCP obten unha concesión para unha dirección IP dun servidor, éste debe renovar periódicamente a concesión. O servidor otorgará a renovación ou ben ofrecerá unha nova IP.

As direccións IP asignadas se collen dun rango configurado no servidor. Esa IP (e os parámetros de rede adicionais) se otorga durante un tempo determiñado denominado tempo de concesión. Tamén é posible asignar a un dispositivo determiñado sempre os mesmos parámetros establecendo unha reserva.

Para configurar o xeito en que se van a otorgar as direccións é necesario configurar un ou varios ámbitos. Un ámbito é unha agrupación administrativa de direccións IP e de parámetros de configuración comúns (dns, gateway ...) que se utiliza para otorgar direccións IP a clientes situados nunha rede física.

Métodos de asignación

O protocolo DHCP define tres xeitos de asignar direccións IP:

Manual ou estática
Se engade sempre a mesma IP a unha máquina determiñada. É útil para evitar a conexión á rede de máquinas nin desexadas.
Asignación automática
Asigna unha dirección IP de forma permanente a una máquina cliente a primeira vez que realiza a solicitude ao servidor DHCP e ata que o cliente a libera. Utilízase en redes nas que non varía demasiado o número de clientes.
Asignación dinámica
Permite a reutilización dinámica das IP. O administrador configura un rango de direccións e os parámetros asociados.

Parámetros comúns de configuración no servidor DHCP poden ser: Dirección do servidor DNS, Porta de enlace, Máscara de subrede, Tempo máximo de espera ARP, MTU (Unidade de Transferencia Máxima), Servidores NTP (Protocolo de Tempo de Rede), Servidor SMTP, Servidor TFTP, Nome WINS...

O servidor DHCP garda nunha base de datos as IP que vai concedendo. A secuencia de asignación é a seguinte:

  1. O cliente envía unha petición broadcast DHCPDISCOVER.
  2. Os servidores responden con DHCPOFFER, que inclúe unha oferta de configuración. (inicialización)
  3. O cliente elixe a primeira oferta válida (selección).
  4. O cliente envía outra sinal broadcast DHCPREQUEST indicando o servidor seleccionado
  5. O servidor recibe o DHCPREQUEST e responde con DHCPACK, incluíndo os parámetros de configuración e a IP. No caso de que os parámetros enviados polo cliente non sexan correctos ou si a IP xa está en uso, responderá DHCPNAK.
  6. O cliente comproba o estado do enlace ao recibir DHCPACK mediante a orde arp para comprobar que non está duplicada, nese caso o notificará con DHCPDECLINE.
  7. Periódicamente antes de que caduque o tempo de concesión, o cliente emite un DHCPRENEW, solicitando a ampliación do plazo e o mantemento da configuración actual.
  8. Cando o cliente libera a IP o comunica mediante DHCPRELEASE.

A configuración DHCP únicamente funciona dentro dunha rede IP, si necesitamos chegar a outras redes mediante enrutadores necesitaremos un Axente de Retransmisión DHCP (DHCP relay).


Asignación en IPv6: Aunque IPv6 resuelve la configuración de direcciones, lo cual es la principal motivación de DHCP en IPv4. La autoconfiguración "stateless" (sin intervención), no requiere ninguna configuración manual del host, configuración mínima (o ninguna) de routers, y no precisa servidores adicionales. Permite a un host generar su propia dirección mediante una combinación de información disponible localmente (MAC) e información anunciada por los routers. Los routers anuncian los prefijos que identifican de forma única la interfaz en la subred. DHCPv6 aún tiene sentido, ya que le brinda más control al administrador de la red sobre las asignaciones. Configuración dinámica sin estado (el dispositivo genera la ip) con EUI-64 (sin servidor DHCP). En IPv6 se supone que los dispositivos que no son PC, así como las terminales de computadoras, están conectados a la red. El mecanismo de configuración automática se introdujo para permitir networking plug-and-play de estos dispositivos a fin de lograr la reducción de los gastos administrativos. El dispositivo aprende el prefijo /64 y calcula el resto de su ip utilizando eui-64. Se pone a 1 el bit U/L para indicar alcance universal. Si lo pusiéramos a 0 indicaríamos que el alcance es local. Se pone a 0 el bit I/G para indicar que es una dirección de unidifusión (Individual). Si lo pusiéramos a 1 indicaríamos multidifusión (Grupo). El proceso sería el siguiente: 1. El equipo se enciende y calcula su dirección local de enlace (que comenzará por fe80::/10) 2. El equipo envia un mensaje ICMPv6 de tipo NDP que será un mensaje de “solicitud de router” enviado a la dirección de multidifusión ff02::2 –todos los routers de la red—y remitido por el la ip local de enlace anterior. 3. el router de la red responderá con su dirección de enlace local con un mensaje de “publicación de router” a la dirección de multidifusión ff02::1 –todos los equipos de la red-- donde indicará con el prefijo de la red y la ip del el router predeterminado) En ausencia del router, el equipo solo podrá generar la dirección de enlace local, aunque esto será suficiente para que haya comunicación con los demás equipos de la red. Configuración automática sin estado (con servidor DHCPv6) El servidor DHCP no asigna las ips pero si aporta información adicional. Por tanto, los clientes del modo sin estado DHCPv6 usan DHCPv6 para obtener parámetros de configuración de red distintos de la dirección IPv6 (por ejemplo, direcciones de servidor DNS). En el caso anterior habrá un paso más: 4. el equipo construye su ipv6 y envia mensajes DHCPv6 para pedir al servidor DHCPv6 el sevidor DNS y el dominio. Configuración automática con estado o "statefull" (con servidor DHCPv6) En el modo con estado DHCPv6, los clientes obtienen la dirección IPv6 y otros parámetros de configuración de red mediante DHCPv6. Ademas el servidor DHCP recuerda las ips asignadas. Este protocolo se puede utilizar por separado o de manera concurrente con la configuración automática de direcciones IPv6 sin estado para obtener parámetros de configuración. Nota: la máscara de subred la proporcionan los anuncios de enrutador, no el servidor DHCPv6. En DHCPv6 también se permite a los clientes la solicitud de múltiples direcciones IPv6.